Thick Nhat Hanh - Að brosa.
Ég segi alltaf að brosa getur verið í reynd eins konar yogaæfing. Yoga fyrir munninn. Þú brosir bara þó þú finnir ekki fyrir gleði og þú munt sjá að þér kemur til með að líða öðruvísi. Stundum tekur hugurinn frumkvæðið en stundum þarf að leyfa líkamanum að hafa frumkvæðið.
Stundum leiðir andinn og stundum getur líkaminn leitt okkur. Þegar þú ert glaður þá brosir þú náttúrulega. En stundum er hægt að láta brosið koma fyrst. Þú brosir og þá tekur þú eftir að þú þjáist ekki eins mikið. Likamin getur verið leiðtoginn, ekki bara andinn. Ég legg til að þú reynir þetta þegar þú vaknar á nóttunni, það er alveg dimmt, þá anda og brosa. Brosa til lífsins, þú ert á lífi, brosa. Þetta er ekki bara kurteist bros, því enginn sér þig brosa. Samt að brosa því það er bros uppljómunar, það er gleði bros og þú finnur að þú ert á lífi.
Þannig að það er gott að æfa sig í að brosa. Ekki segja: Ég hef ekkert til að gleðjast yfir, hvers vegna þarf ég að brosa. Þegar þú er glaður og brosir þá ert þú ekki að æfa þig, það kemur náttúrulega. Þegar þú finnur ekki fyrir gleði og brosir, það er alvöru æfing. Veist þú að það eru eitthvað um 300 vöðvar í andlitinu, litlir og stórir. þegar við erum reið og áhyggjufull þá eru þessir vöðvar mjög stífir. Þegar þessir vöðvar eru stífir þá er spenna í andlitinu og fólk sér að þér líður ekki vel. Þú ert ekki eins og fallegt blóm. Fólk verður hrætt við þig þegar allir vöðvar í andlitinu eru stífir. Þú líkist frekar sprengju heldur en blómi. En ef þú þjálfar þig í að brosa þá breytist allt á einni sekúndu, allir vöðvar slakna og andlit þitt lítur aftur út eins og blóm. Það er dásamleg tilfining.
Fengið úr bókinni - Thich Nhat Hanh, in "Healing is Possible Through Resting".
“heilun er möguleg í gegnum hvíld”
(Image: Claudia Tremblay)
No comments:
Post a Comment